Slow living and travel op z'n Grieks

Ik heb het al eerder over de Zagoria gehad.
Zie:  http://karnelly.blogspot.com/2008/11/hotel-porfyron-in-ano-pedina-zagoria.htm en http://karnelly.blogspot.com/2010/05/zagoria.html

Vandaag stond er een artikel van Hans Avontuur in de Reiskrant van het AD en hier volgt een gedeelte van dat artikel:

Slow travel op z'n Grieks

Verborgen in bergland liggen 46 bijna onaangetaste dorpen: de Zagori. Na jaren van ontvolking wordt de streek herontdekt door jonge Grieken uit de steden. Zij beginnen kleinschalige toeristische bedrijfjes.

Wandelend in Ano Pedina klopt er iets niet. In het dorp heerst een zekere levendigheid die niet meteen te verklaren is.
Pas als de Nederlandse Rita Kirligitsis-Berends vertelt, valt alles op z'n plaats. "De afgelopen jaren zijn hier steeds meer jonge Grieken komen wonen die het snelle leven van de stad beu zijn."  Dus dát is het. Die jonge gezichten. Kinderstemmen. Positieve energie.
Elders in de Zagori regeert vooral de stilte. In de meeste dorpen woont nog maar een handvol mensen. Bijna allemaal hoogbejaard. Volgende generaties zijn er de afgelopen decennia massaal weggetrokken. Geen werk, geen toekomst. Als stille getuigen liggen de verschillende dorpen verstrooid over het ruige berglandschap tegen de Albanese grens, een streek waar nog beren, wolven en lynxen leven.
Rita en haar Griekse man Yannis waren een van de eersten die de omgekeerde weg bewandelden en zich juist in de Zagori vestigden. Eerst als uitbaters van het pension Orestes House, sinds enkele jaren hebben zij hun eigen hotel: Porfyron. Met de rode gevel is dit meteen het opvallendste gebouw van Ano Pedina, want zoals overal in de streek zijn bijna alle huizen grijs. Het is de kleur van de natuursteen waarmee de woningen zijn gebouwd.
Dat Porfyron afwijkt is het gevolg van de restauratie, waarbij zoveel mogelijk is teruggegrepen op de originele kleuren en vormen van het pand dat in 1850 als dokterswoning werd gebouwd. Zo'n voornaam gebouw had destijds kennelijk een kleurtje.

"Jarenlang waren wij hier de enige nieuwkomers", vertelt Rita. "Die groep is de afgelopen jaren uitgegroeid tot zo'n dertig personen, de helft van de totale bevolking. De meesten van hen hadden een goede baan in Athene of Thessaloniki maar waren ontevreden met hun snelle leven. Hier vinden zij de rust en een heel ander bestaan. Met meer tijd voor elkaar en een rijker sociaal leven."

Nog wat citaten uit dit artikel:

" Mensen wonen in Athene om te werken, niet om te leven", zegt Kostas, die inmiddels drie jaar een guesthouse heeft. "De hele dag stress, enkel om je rekeningen te betalen."

Manos en Christina:  "Het is net één grote familie. Iedereen helpt ons om het guesthouse op orde te krijgen, terwijl sommigen ook concurrenten zijn."

"Ik heb mijn studie aan de universiteit afgebroken om hier te leren weven", vertelt Lena. "Levenslang op kantoor zag ik niet zitten. De gedachte alleen al maakte mij nerveus."
En dus leerde Lena weven, zoals vroeger alle meisjes in de Zagori dat leerden. Samen met vriendin Yiota heeft ze nu een atelier in Elati. Hier worden kleding, tapijten en wandkleden gemaakt. Liefst op basis van wol uit de omgeving die met natuurlijke grondstoffen wordt gekleurd.

Dat een bestaan in de bergen ook nadelen heeft is duidelijk. Ook voor Lena en Makis, die het zonder comfort moeten doen. "En hier hebben we het ook druk hoor", vertelt ze. "Weven, huishouden, honden, tuin. Alleen krijg je er hier energie van, terwijl je in de grote stad wordt leeggezogen door verplichtingen en méer, méér, méér. Hier voel je nog echte grond onder je voeten in plaats van asfalt en beton."

"Je zou denken dat het hier hoog in de bergen een geïsoleerd bestaan is", zegt Electra. "Maar in vergelijking met Athene is het hier juist heel sociaal. Mensen zijn afhankelijk van elkaar, hebben nog oog én tijd voor de ander. En dat warme gevoel delen we graag met onze gasten."

Meer informatie:

mooizagori.nl
zagoria.nl
http://www.porfyron.com/dutch/home.html