zaterdag 23 april 2011

Pesto alla Genovese



Ingrediënten
  • circa 100 gram basilicum
  • 1 teentje knoflook, fijngehakt
  • halve theelepel zeezout, zo nodig wat meer
  • 1 eetlepel pijnboompitten
  • 5 eetlepels parmezaanse kaas
  • extra vergine olijfolie, 5 à 6 eetlepels
Bereiding
Pluk de basilicumblaadjes van de steeltjes. Was de basilicumblaadjes niet.
Doe knoflook, snufje zeezout en een paar gesnipperde basilicumblaadjes in een vijzel. Het zout zorgt voor het beetje wrijving dat nodig is om de blaadjes fijn te wrijven. Het helpt bovendien bij het behouden van de heldere, felgroene kleur. Doe geleidelijk steeds meer blaadjes in de vijzel tot ze allemaal fijngewreven zijn.
Doe de pijnboompitten en de geraspte kaas erbij.
Wrijf als laatste de olie erdoor, precies genoeg om een lekkere, dikke pasta te krijgen.
Voeg eventueel nog wat zout toe.
Als je het in een gesteriliseerde pot met een deksel bewaart, blijft het in de koelkast een paar dagen goed.

Bron: Lieve Francesca, Mary Contini

    maandag 18 april 2011

    Asperges met courgettes



    Ingrediënten
    • 3 eetlepels pijnboompitten
    • 1 middelgrote ui
    • olijfolie
    • 1 teen knoflook
    • 1 middelgrote courgette
    • 400 gram groene asperges
    • 3 eetlepels gesnipperde bieslook
    • zout en versgemalen peper
    Bereiding
    Laat de pijnboompitten zonder olie in een koekenpan op laag vuur bruinen.
    Bak de kleingesneden ui glazig in olie en bak de fijngeperste knoflook 30 seconden mee.
    Snij de courgette in vingerdikke stukken van 3 cm lang. Verhit olie in een pan en bak de courgette 2 minuten op matig vuur.
    Snij 3 cm van de onderkanten van de asperges af en snij ze in stukjes van 3 cm. Bewaar de koppen apart.
    Doe de aspergestukjes bij de courgette en roerbak tot ze bijna beetgaar zijn (circa 2 minuten). Wok nu even de punten mee, zodat ze heel blijven.
    Doe op het laatst het ui-knoflookmengsel, de bieslook en de pijnboompitten erbij. Roer het geheel even om en  maak het af met zout en peper.

    Voor 4 personen


    Een recept uit 

    zondag 17 april 2011

    Witlofsalade




    Ingrediënten
    • 400 gram witlof
    • 50 gram gepelde walnoten
    • 1 grote zoetzure appel
    • 1 citroen
    • mespunt zout, snufje peper, mespunt suiker
    • 4 eetlepels olie
    Bereiding
    Pers de citroen uit. Maak een dressing door 4 eetlepels citroensap, zout, peper en suiker door elkaar te roeren. Blijf roeren tot het zout is opgelost. Klop er druppelsgewijs de olie door tot een glad sausje ontstaat.
    Maak de lof schoon. Snijd deze in heel dunne ringen. Giet er de dressing over.
    Breek de walnoten in stukjes. Houd een paar noten achter voor de garnering.
    Schil de appel en snijd deze in dunne reepjes en meng ze samen met de walnootstukjes door de salade.
    Garneer de salade met de achtergehouden noten.

    Voor 4 personen

    woensdag 13 april 2011

    De border




    Dit zijn de vaste planten die we onlangs in de border hebben gezet. De plantjes zijn nog heel klein; deze foto's komen van internet.

    Van links naar rechts:
    Bovenste rij: rode zonnehoed, lampionplant, lavendel, ridderspoor, gele zonnehoed.
    Middelste rij: witte zonnehoed, duizendschoon, ridderspoor, vederdistel, margriet.
    Onderste rij: toorts, kogeldistel, koeienoog, dwergherfstaster, pioenroos.



    In de vierkante meter-tuin staan wat slaplantjes, bietjes en uitjes. Helaas hebben de slakken de sla inmiddels ontdekt, dus hebben we er slakkenkorrels moeten strooien. Hier en daar hebben we afrikaantjes gezet, tegen luizen etc. De oregano en selderij hebben de winter overleefd, rucola hebben we opnieuw gezaaid. Op de voorgrond staan wat aardbeienplanten. Links hiervan hebben we een flink stuk grond gereserveerd voor sperziebonen.

    Ook de rest van de tuin wordt langzamerhand ingenomen door eetbare planten.



    Hier staan wat aardbeienplanten, winterbonenkruid, bieslook, rozemarijn en maggiplant. Ook dit zijn vaste planten; de aardbeienplanten laten we 2 jaar staan. Dan worden ze vervangen door de uitlopers.



    Perenbloesem.

    Ook de kersen- en appelbomen staan inmiddels in bloei.



    Hanger gevuld met aardbeienplanten (uit de tuin). Het is niet nodig speciale hangaardbeien te kopen; uiteindelijk hangen alle aardbeien. Dit zijn ostara's, een doordragend ras.

    zondag 10 april 2011

    Wiener schnitzel




    Ingrediënten
    • per persoon 1 dunne kalfsschnitzel van ongeveer 100 gram (6 mm dik, platgeslagen tot 4 mm)
    • zout, peper
    • bloem
    • ei
    • broodkruim
    • citroen
    • peterselie
    Bereiding
    Wrijf de schnitzel in met zout en peper.
    Strooi op een bord bloem en haal de schnitzel hier doorheen.
    Klop in een ander diep bord 1 ei los met wat water en haal de schnitzel hier ook doorheen.
    Haal het vlees vervolgens door broodkruim.

    Bak de schnitzel in ruim boter goudbruin in circa 15 minuten. Voeg zo nodig tijdens het bakken extra boter toe om verbranden te voorkomen.

    Serveer met een schijfje citroen en wat peterselie.

    zaterdag 9 april 2011

    Aardappelen telen in een kist




    In het AD van vandaag staat een artikel hoe je aardappelen in een kistje kunt telen.

    "Tik een kratje of kistje op de kop: een sinaasappelkratje of een veilingkistje bijvoorbeeld. Bekleed het met worteldoek, zodat de bodem en de zijkanten bedekt zijn. Knip het af op de juiste maat en zet het eventueel vast. Vul de kist voor driekwart met bemeste potgrond.
    Koop een zakje pootaardappelen bij een tuincentrum. Neem een vroege soort, dan heb je eind juni al oogst. Laat ze een paar dagen in het halfdonker liggen totdat ze kiemscheuten hebben van 1-2 centimeter. Poot er vier of vijf in het kistje, een paar centimeter diep. Zet het kistje op een plek waar het minstens zes uur per dag zon heeft. Houdt de aarde vochtig.
    Zodra de aardappelplantjes 10 centimeter groot zijn, voeg je nog een laagje aarde toe. Doe dit nog een keer als het plantje 20 centimeter is. Dit 'aanaarden' voorkomt dat de aardappelen in contact komen met zonlicht en daardoor groen en giftig worden.

    Als de plant is uitgebloeid, kun je de aardappelen oogsten. Goede kans dat de vier, vijf aardappelen zich wonderbaarlijk hebben vermenigvuldigd tot vijfentwintig tot veertig stuks!
    Een ander mirakel is de smaak van zo'n dagverse aardappel. Nergens mee te vergelijken!
    (Een van de tien groenteteelttips uit Zelf geoogst; supersimpel moestuinieren en superlekker koken van Marian Flint, Uitgeverij Snor.) 


    Nog een tip: plant Oost-Indische kers, afrikaantjes en goudsbloemen tussen je kruiden en groenten om klein ongedierte als mieren, luizen en aaltjes op afstand te houden."

    zaterdag 2 april 2011

    Slow living and travel op z'n Grieks



    Ik heb het al eerder over de Zagoria gehad.
    Zie:  http://karnelly.blogspot.com/2008/11/hotel-porfyron-in-ano-pedina-zagoria.htm en http://karnelly.blogspot.com/2010/05/zagoria.html

    Vandaag stond er een artikel van Hans Avontuur in de Reiskrant van het AD en hier volgt een gedeelte van dat artikel:

    Slow travel op z'n Grieks

    Verborgen in bergland liggen 46 bijna onaangetaste dorpen: de Zagori. Na jaren van ontvolking wordt de streek herontdekt door jonge Grieken uit de steden. Zij beginnen kleinschalige toeristische bedrijfjes.

    Wandelend in Ano Pedina klopt er iets niet. In het dorp heerst een zekere levendigheid die niet meteen te verklaren is.
    Pas als de Nederlandse Rita Kirligitsis-Berends vertelt, valt alles op z'n plaats. "De afgelopen jaren zijn hier steeds meer jonge Grieken komen wonen die het snelle leven van de stad beu zijn."  Dus dát is het. Die jonge gezichten. Kinderstemmen. Positieve energie.
    Elders in de Zagori regeert vooral de stilte. In de meeste dorpen woont nog maar een handvol mensen. Bijna allemaal hoogbejaard. Volgende generaties zijn er de afgelopen decennia massaal weggetrokken. Geen werk, geen toekomst. Als stille getuigen liggen de verschillende dorpen verstrooid over het ruige berglandschap tegen de Albanese grens, een streek waar nog beren, wolven en lynxen leven.
    Rita en haar Griekse man Yannis waren een van de eersten die de omgekeerde weg bewandelden en zich juist in de Zagori vestigden. Eerst als uitbaters van het pension Orestes House, sinds enkele jaren hebben zij hun eigen hotel: Porfyron. Met de rode gevel is dit meteen het opvallendste gebouw van Ano Pedina, want zoals overal in de streek zijn bijna alle huizen grijs. Het is de kleur van de natuursteen waarmee de woningen zijn gebouwd.
    Dat Porfyron afwijkt is het gevolg van de restauratie, waarbij zoveel mogelijk is teruggegrepen op de originele kleuren en vormen van het pand dat in 1850 als dokterswoning werd gebouwd. Zo'n voornaam gebouw had destijds kennelijk een kleurtje.

    "Jarenlang waren wij hier de enige nieuwkomers", vertelt Rita. "Die groep is de afgelopen jaren uitgegroeid tot zo'n dertig personen, de helft van de totale bevolking. De meesten van hen hadden een goede baan in Athene of Thessaloniki maar waren ontevreden met hun snelle leven. Hier vinden zij de rust en een heel ander bestaan. Met meer tijd voor elkaar en een rijker sociaal leven."

    Nog wat citaten uit dit artikel:

    " Mensen wonen in Athene om te werken, niet om te leven", zegt Kostas, die inmiddels drie jaar een guesthouse heeft. "De hele dag stress, enkel om je rekeningen te betalen."

    Manos en Christina:  "Het is net één grote familie. Iedereen helpt ons om het guesthouse op orde te krijgen, terwijl sommigen ook concurrenten zijn."

    "Ik heb mijn studie aan de universiteit afgebroken om hier te leren weven", vertelt Lena. "Levenslang op kantoor zag ik niet zitten. De gedachte alleen al maakte mij nerveus."
    En dus leerde Lena weven, zoals vroeger alle meisjes in de Zagori dat leerden. Samen met vriendin Yiota heeft ze nu een atelier in Elati. Hier worden kleding, tapijten en wandkleden gemaakt. Liefst op basis van wol uit de omgeving die met natuurlijke grondstoffen wordt gekleurd.

    Dat een bestaan in de bergen ook nadelen heeft is duidelijk. Ook voor Lena en Makis, die het zonder comfort moeten doen. "En hier hebben we het ook druk hoor", vertelt ze. "Weven, huishouden, honden, tuin. Alleen krijg je er hier energie van, terwijl je in de grote stad wordt leeggezogen door verplichtingen en méer, méér, méér. Hier voel je nog echte grond onder je voeten in plaats van asfalt en beton."

    "Je zou denken dat het hier hoog in de bergen een geïsoleerd bestaan is", zegt Electra. "Maar in vergelijking met Athene is het hier juist heel sociaal. Mensen zijn afhankelijk van elkaar, hebben nog oog én tijd voor de ander. En dat warme gevoel delen we graag met onze gasten."

    Meer informatie:

    mooizagori.nl
    zagoria.nl
    http://www.porfyron.com/dutch/home.html